mutlu yıllaaarr

süper ötesi şahaaneee bir yıl olsunnnn...

ROBOT

biz annemle robot yaptık,
bilim&çocuk'un bu ayki sayısından esinlenerek

kafası kapı tokmağı, gövdesi sehpa ayağı

kolları çengel vida, antenleri babamın alet çantasından adını bilmediğimiz bi şeyler

gözleri de öyle aslında :)

bir de sergileme usulümüz var ki sormayın, sadece robotun konulmasına asla razı olmadım

illaki diğerleri de görünecek diye tutturdum

evimizin yeni dekorasyonu böyle

sanırım patron benim :)

kulindağ

güneş öyle güzeldi ki, keyif taştı her yanımızdan ...

en son geçen Martta gitmiştik, Aralık sonunda Mart'tan daha sıcaktı.

nutella ile mutluluğun kollarında

Cumartesi kahvaltıya Kulindağ'a gittik

bizim evde böyle şeyler pek olmaz

o yüzden ben bulmuşken nutellanın kasesine gömüldüm :)

kahvaltı etmek hakkında ne düşünürsünüz bilmem ama

nutellanın mutlulukla bir ilgisi olmalı ..

çakıl süreya

sahanda yumurta

böyle yenir :)

örümcek istilası

ağaç koklama

sonra kokladık biraz...

ağaç süsleme

ağacımızı süsledik biz ...

elimden gelen bu

annem kutlu doğum haftası şenlikleri hapsamında bulutlarda gezindiği için benim bloga ancak arada bir "sus payı" foto yüklüyor, ne yapalım :)

hist

öyküsüz fotolar bunlar :)

senden benden bizden

... sana bakmak

suya bakmaktır

sana bakmak

bir mucizeyi anlamaktır....

pazartesi

haftasonundan sonra pazartesi sabahları annemle babamı böyle uğurluyorum :(

ne edip duruun :)

Annemin tiyatro çalışmaları kapsamında ege şivesi çalışılıyor evimizde

Annem "Musti"yi koç seçti kendine, tüm cumartesi;

"zaten gelikgelirin ne baarıp duruun"

"biliyon biliyon öğrenci velisisin, hocaynen görüşmek isteyosun , yok"

"duruvee gari" deyip durdular.

ben tabi öğrenme çağında çocuğum annemden hızlı kapıyorum her şeyi.

salonda oynarken sessizce yanlarına gelip anneme "ne edip duruun" dedim

gülmekten yerlere düştüler :P

dün gece

biz çok eğlendik :P

bilsen ne gaybana geceler yaşadım ...

annem köyüne götürdü beni, bekleyenler, özleyenler, heyecan..
daha uçaktan inerken ateşlenmeye başladım, gündüzü iyi geçirdim ama geceler...
aahh o iki geceyi ne bana sorun ne anneme, ateşimin tavan yapmasını mı anlatayım, titremelerimi mi, boş boş bakmalarımı mı, üşüyorum diye tutturmalarımı mı, anneme derisine kaynayacak kadar yapışmamı mı....

gaybana geceler dedikleri bu olsa gerek, mecburi dönüş yaptık, annem ağladı dönerken.

ama şimdi çok iyiyim sakın endişelenmeyin, hatta laf aramızda istanbulda havaalanına iner inmez tifirdemeye başladım, çok şükür atlattım.
3 yıllık ömrümde ilk kez gerçekten hasta oldum, kötü denk geldi.
neticede bir yanımla karadeniz insanıyım, karadeniz insanı karadeniz gibidir derler.
Karadeniz gibi hırçın, asi, ne zaman ne yapacağı belirsiz.

Zaten karadeniz ne zaman dalgasız olmuş ki?

bilin bakalım nerdeyim?

ipucu:
bir findugun içinu yar senden ayrı yemem :)