annem gene kaptırdı kendini işe güce ve şu meşhur tiyatroya. bir an önce oynasalar bitse de kavuşsak. bu sefer ben de gideceğim izlemeye, siz de gelin hadi.
Anne: Çakıl'cım bak yukarda arkadaşlar var, bebekler var. neden yukarı gelmiyorsun? Çakıl: çünkü istemiyorum Anne: Neden ama, bak yemek yiyeceğiz şimdi Çakıl: Eğer yukarı çıkarsam ben size kızabilirim, bebek üzülebilir, ağlayabilir. Yine de istiyor musunuz çıkayım?
Çakıl: anne kulağına bi şii diicem Anne: söyle bakalım Çakıl: (fısıltıyla) sen babayı çok mu seviyorsun? Anne: evet Çakıl: (dudak sarkar, yüz düşer) ama nedeeen? Anne: bu kötü bi şey mi ki? Çakıl: Ama ben seni çok seviyorum Anne: ha anladım, ama ben zaten en çok seni seviyorum Çakıl: gerçekten gibi mi? Anne: gerçekten tabi :)
Yazarın notu: kendime anneler günü hediyem olsun bu dialog, bu vesileyle herkesin anneler günü kutlu olsun :)